Het kiezen en kopen van een trouwring, met of zonder diamant als kroning, is een zeer belangrijk onderdeel van de huwelijksvoorbereidingen. Want in tegenstelling tot het bloemstuk of de bruidstaart, zal deze beslissing je idealiter de rest van je leven aan je hand vergezellen. Rest nog de vraag: aan welke hand wordt de trouwring eigenlijk gedragen? Het antwoord is niet zo eenvoudig en daarom werpen we licht op zowel de historische achtergrond als de verschillen vandaag – en geven we zoals altijd enkele praktische tips.
De ringvinger van de linkerhand: een traditie die tot op de dag van vandaag bewaard is gebleven In westerse landen wordt de trouwring meestal aan de ringvinger van de linkerhand gedragen. Deze gewoonte is terug te voeren tot de oude Egyptenaren. Ze geloofden in een zogenaamde “liefdesslagader” die van de vierde vinger van de linkerhand rechtstreeks naar het hart leidt. Maar niet alleen de vinger, maar ook de vorm van de “liefdesring” had een symbolische betekenis. Een cirkel heeft geen einde en geen begin en stond dus voor de oneindigheid van liefde. De lege cirkel in het midden was een symbool voor de poort naar de nieuwe en onbekende gemeenschappelijke toekomst.
Veranderingen in trouwringen door de geschiedenis
Deze traditie werd in de oudheid voortgezet, maar de trouwringen van die tijd zagen er anders uit dan de ringen die we nu kennen. Ze zijn gemaakt van alledaagse materialen zoals leer of hout. Metalen, meestal ijzer, werden maar heel langzaam geaccepteerd. De Romeinen waren waarschijnlijk de eersten die trouwringen gebruikten om het huwelijk te bevestigen.
Door de eeuwen heen zijn de betekenis, de manier waarop deze wordt gepresenteerd, het uiterlijk en de plaatsing van de trouwring steeds weer veranderd. Ooit werd het zelfs op de duim gedragen. Ook de vormgeving was wisselend. Een ontwerp met twee handen was bijvoorbeeld erg populair en wijdverbreid. Gravures werden aanvankelijk vooral aan de buitenkant van de ringen gevonden en pas later aan de binnenkant. De verlovings- en trouwringen waren niet altijd twee verschillende sieraden – soms versmolten de twee betekenissen tot één enkele ring.
Een ander interessant feit is dat tot de 20e eeuw alleen vrouwen trouwringen droegen. Het feit dat ook mannen ringen gingen dragen, kon worden gelezen als een teken van gendergelijkheid. Maar er is ook veel dat suggereert dat de Eerste Wereldoorlog dit fenomeen heeft veroorzaakt – de trouwring was bedoeld om getrouwde soldaten te herinneren aan hun vrouwen thuis.
Links of Rechts? Europa en de wereld zijn verdeeld
Maar terug naar onze vraag, aan welke hand wordt de trouwring gedragen? Er is geen pasklaar globaal antwoord op deze vraag. Ook in Europa zijn er meerdere mogelijkheden. Hier is een kort overzicht: Tsjechië, waar we onze KLENOTA-sieraden vervaardigen, is een van die landen waar de ring aan de ringvinger van de linkerhand wordt gedragen. Dit geldt voor het grootste deel van West-Europa en delen van Oost-Europa, maar ook voor veel niet-Europese landen, zoals Groot-Brittannië en Ierland, de VS, Australië, Botswana, Canada, Egypte, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika, Frankrijk, Italië, Portugal, Zweden, Finland, Slowakije, Zwitserland, Kroatië, Slovenië, Roemenië en de Spaanse autonome regio’s Catalonië en Valencia.
In Duitsland en Oostenrijk wordt de trouwring gedragen aan de ringvinger van de rechterhand, net als in Bulgarije, Griekenland, Georgië, Litouwen, Letland, Macedonië, Rusland, Servië, Oekraïne, België, Denemarken, Hongarije, Polen, Nederland, Noorwegen in grote delen van Spanje, maar ook in Colombia, Peru, Venezuela en Cuba. In Turkije, Libanon, Syrië, Roemenië en Brazilië wordt de ring tot de trouwdag aan de ringvinger van de rechterhand gedragen en daarna aan de ringvinger van de linkerhand.